Wednesday 23 January 2013

शब्दा वाचून तिला सगळ काही कळते



ती: खूप दिवसा पासून काही तरी विचारायचं होता... विचारू का?

तो: permission काय घेतेस... विचार जे विचारायच्या ते...

ती: तू रोज कविता का करतोस?

तो: मनातल सगळ सांगण्यासाठी...

... ती: मग कवितेत का रडतोस?

तो: माझ एकटे पण विसरण्यासाठी...

ती: कशी सुचते रे कविता तुला ? कसे सुचतात रे शब्द ?

भिडते रे मनाला कविता तूझी, अन वाचून होते, मी रे स्तब्ध...

तो: कशी सुचते ते मला माहित नाही, पण लिहितो मी काही तरी...

शब्द नसतात ग त्यात, रचत मी भावनांची रांगोळी ...


ती: कोणासाठी लिहितोस रे ह्या सगळ्या कविता ?


तो: आहे कोणीतरी ... जी माझी असून हि माझी नाही...


ती: ह्म्मम्म्म.... दिसते रे कशी? राहते रे कुठे?


तो: दिसते ती परी सारखी, अन राहते......


हम्म्म्म..... राहते माझ्या हृदयात...


ती: (रागावून) नाही सांगायचं तर तस सांग... पण फुकट पकावू नकोस ..


तो: चालेल सांगतो, पण तू आता रागाऊ नकोस...


ती आहे परी सारखी , फक्त माझ्यशीच बोलणारी...


मनातल सगळ काही फक्त मलाच येऊन सांगणारी...


दररोज मला भेटणारी, अन माझ्या समोर बसून,


फक्त मलाच पाहणारी ....



No comments:

Post a Comment