मी-"हेलो",
तो-"हाय जानू"काय ग निघालीस
का ऑफिस मधून
"हो मी निघाली आहे
आणि मला आताच्या आता तुला भेटायचं
आहे लगेच जितक्या लवकर जमेल तितक्या लवकर तू येणार आहेस
बाकी मला काहीच ऐकायचे नाही"
अग हो हो हो जरा दम तर घे
किती घाईघाई...
(मधेच त्याच बोलन तोडून मी)
"तू काही सांगू नकोसलवकर ये" "येतोय ग मीपण काय झाल ते तर सांग
आणि आपण सकाळीच भेटलोना आज मग
परत"
"तू नाहीच कारे ऐकणार
माझ"(मी अगदी राड्याला येऊन )
"ठीके येतोय10मीन तूथाब". तो सारसबागेजवळ आला गाडी पार्क
करणार तो पर्यंत मी जाऊन त्याला घट्ट
मिठी मारली एक क्षण
त्याला काही समजलच नाही काय झाल काय
कराव हे सुधा त्याला समजल नाही.
तो मनात विचार करू लागला आजूबाजूला एकमाणस
जरी असली तरी हि मलाहात सुधा न धरू
देणारी आज चक इतक्या लोकां समोर
मला मिठी मारली.
मी त्याला इतक घट्ट कि हवेने
सुधा आमच्या मधून जाण्याची चूक नाही केली.
"अग काय झाल सांगशीलका?"
(मी नुसतीच मान हलवली काही नाही अस
सांगण्यासाठी)
"ए पिल्लू बोल न ग काय झाल?"
(मी जरा हुंदकेदेतच)"काह ­ी नाही"
"अग सगळे बघत आहेत आपल्याला"
"बघू दे मला नाही फरक पडत
आणि मला जमले तितकी घट्ट
मिठी मारली" नक्कीच
काहीतरी बिनसलं आहेत्यच्या शिवाय हि अस नाही करणार हा विचार करून
त्याने सुधामग मलाघट्टजवळ घेतल.
काही क्षण सर्व जगाचा विसर
आम्हला पडला.
मी तर ऐकणार नाही हेत्याला समजले मग
त्याने स्वतालाच सावरून त्यांना मला"एक जरा माझ चाल आपण जाऊया इथून
"हम्म चल"(स्वताला थोडीशी सावरत मी)
त्याची मिठी तर मी सोडली पण लगेच
तितकाच घट्ट मी त्याला हात धरून घेतला.
त्यांनी मग एक हात माझ्या गळ्यात
टाकला आम्ही चालू लागलो थोड पुढे जाऊन मग
आम्ही एका झाडाखालीजाऊन बसलो आजू
बाजूला कोणीच नव्हतआमच्या.
तिथे बसल्यावर तर मला राहावालच
नाही मी पुन्हा त्यला जवळ घेऊन
रडायला लागली. मग त्यान हळूच माझी मान वर करत
मला विचारलं
"शोनू बास आता सांगशील का मला काय
झाल आहे ते?"
"अरे ती रेखा आहे ना ती आज सकाळ पासून
खूप रडत होती" तिच्या घरचे तिच्यासाठी मुलगाशोधात
आहे
आणि ती म्हणत
होती ती घरी सुधा नाही सांगू
शकतकि तीच एका मुलावरप्रेम आहे
आणि राज  शिवाय ती राहू नाही शकत.